Frustrations of a Frustrated Writer

frustrations,grievances,piece of my mind

Saturday, April 14, 2007

Girls just want to have Sums

Girls just want to have Sums

Iyan ang title ng episode sa The Simpson’s kung saan hinati ang elementary school nina Lisa at Bart dahil napalitan si Principal Skinner sa kadahilanang sexist umano ang principal. Ang resulta, nahati sa boys and girls school ang Springfield Elementary. Si Lisa ay alam naman natin na matalino at hilig ang Math and Science. Pero ang Math sa Girl’s school ay parang ewan. Wala daw challenge. Kaya nagpanggap siyang lalaki upang makapasok sa Boy’s school. At doon napatunayan niya na hindi na importante kung ang lalake ba ay mas magaling sa Math at ang babae ay hindi. Basta ang alam niya ay babae siya,mahilig siya sa Math at ipinagmamalaki niya iyon.
Bigla kong naalala ito kanina habang nagvivideoke ako. Di ko alam kung bakit biglang sumagi sa isip ko ang episode na ito. Actually, ang sumagi sa isip ko ay siya..hehehehe..naalala ko lang na may episode sa The Simpson’s tungkol dito.
In a way parang ganoon yata ang experience ko katulad kay Lisa. Well, hindi necessarily na ganun na ganon pero similar. Growing up in an exclusive school, ngayon ko lang totally naeexplore ang mundo ng kalalakihan. Isa nga ito sa mga factors kung bakit ako nagengineering. Feeling ko nasabi ko na ito or naikuwento ko na countless times but nevertheless, on with my story. I feel na one of the reasons why I took up engineering is to challenge myself. And what a challenge it was. Half way na ako sa pagaaral ko ng engineering and what I can say is that the subjects and especially the Math is indeed challenging, not for your average girl. Sorry girls, I have to really say this…wala lang,trip ko lang..nyehehe. Kung high school batchmate kita or kilala mo ako noong high school, isa lang ang maalala mo sa akin. Math. Aw…dahil obsessed ako sa math noon (sa Math nga ba mismo?yuck!hehehehe). Pero in fairness sobrang inspirado ako sa Math noon,lalo na nung may contest kasi kakagaling ko lang sa retreat. Muntikan na talaga kaming manalo,tsk tsk…hahaha…ayun mabalik tayo. Masasabi ko talaga that men are more inclined in this subjects. Noong high school nga marami sa ka-batch ko ang hirap na hirap sa Math that I need to hold ‘informal’ remedial classes every morning at hindi sa classroom ko ha, sa ibang classroom. Hanep! Minsan naiisip ko nga na kung noong high school nahihirapan yung mga classmates ko sa Math, paano pa kaya kung kinukuha nila yung Math subjects ko ngayong college? Average student ako sa Math ngayong college. Pero ayus na yun at buti na lang nabawasan ang obsession ko sa Math…haaay..napunta yata sa koreanovela…nyehehehehe.
Ano nga ba ang point ko dito? Sinusuko ko na ba na mas magaling ang kalalakihan sa larangan ng Math? Not necessarily…hindi naman lahat magaling eh…marami pa rin ang bano…sus…iilan lang din ang magagaling () at hindi nila inaadmit yun…wala lang. Napakaliit na bagay para pag-awayan kung sino ang mas magaling sa Math. Anyway, ano ba ang magiging silbi niyan pagdating ng panahon? Kapag uugud-ugod na tayo, wala rin di na importante yang mga bagay na yan. Nagsayang nga lang ba ako ng panahon para isulat ang mga bagay na ito para sabihing hindi ito importante? Siguro ang point ko dito ay may kanya-kanyang silbi ang nilalang sa mundo. We coexist with one another. Man cannot live alone, and so does a woman.

Thursday, April 12, 2007

How do I see politcs nowadays

How do I see politics nowadays? Honestly, I was more interested in politics 6 years ago or even 5 years ago when the impeachment trial was on its highest peak. Politics spawned the talks of even the common men. I don’t know if it was because I was able to see clearly see the system and experienced corruption first hand or politics here is just a big joke. It has become a big joke for me. Before, I was optimistic that there would be public servants who would put into their priorities the cries and the needs of this poor country. They would at least try their best to give public service to the needy people. But now, what I see are power hungry individuals who want the spotlight that is why they are embarking into politics. Public service is not their priority. It is power. That is why I am cynical now to every politician that I see. This is the reason why many people, even the deranged ones, want to pursue a career in politics. They want the power. It is actually us the people who have the power because we are the ones who are electing these officials. But how do they treat the common people? They treat us as imbecile who feed of their hands whenever they buy their votes. With most of the population living below the poverty line, how would they consider principles of one candidate to the one who can give them in an instant what they really need? There is a real culture of corruption in the Philippines and even in most third world countries. I think that is just the way we are. Either we accept it or just loathe it for the rest of our lives. If ever that we loathe it, it is just like we are turning away from our real identity. Being a Filipino.

Wednesday, April 11, 2007

As requested...

As requested nung kakilala ko,maguupdate ako nitong blog ko dito sa blogger...hehehe

ano na nga ba ang nangyari since January?

malamang marami na...

So saan ko sisimulan yung update?sa school work?so lovelife?(meron ba ako nun?)...

Sige sa schoolwork muna...

So ayun,sa awa ng Diyos ay naipasa ko naman ang lahat ng subjects ko...pati MSEG (yun ang nasa huli kong entry eh)...anu nga bang subject ang muntikan ko nang hindi maipasa?siguro yung industrial lec na lang...kasi parang walang kasiguraduhan dun eh for the past term...natakot lang ako nung magparetake si Ma'am Martin sa Com lec kasi nakakatakot siya..galit talaga siya eh..buti na lang at di ko masyadong nareview yung OT...bamban yung first take ko panigurado eh..medyo mas may kumpiyansa ako dun sa retake kaya ayus lang...

Sa Industrial Lab,ayus naman..mas natuto nga ako dun eh..ang saya nun kasi gabi yung klase...di ko malilimutan ang bukambibig ni sir na "O class,via relay tayo ha...via relay"...hehehe...memories...

Sa Comm Lab ako napahiwalay sa mga tropa ko...pero ayus pala..kasi mukhang nahirapan sila doon...in a way blessing na rin yung MWF kong Matsci...di nga gumana yung prototype nila eh...isang protoype lang ang nagana sa lahat ng hawak ng prof nila..at dahil dun,marami ang na-first blood..tsk tsk...sa tropa tatlo ang nadali eh..

Ah oo nga pala...yung tropa na sinasabi ko yun yung new found friends ko...ayun mas maraming time para magbonding at maging mas close..hehehe...(may mga namumuo ding love team sa panahong ito..yihee!!!..hehehe)

At yung kay "Araw"?..ayun,alam na ng tropa...at siyempre alam na rin niya...pero in fairness kinabahan ako nung nalaman niya eh...akala ko magkakaiwasan..buti na lang at hindi dahil 'cool' lang siya...

Paano nga ba niya nalaman?Ganito yun...

Industrial electronics namin noon...siyempre nasa likod kami at walang magawa...natripan niyang tanungin si cheche (friend ko) kung sino inspirasyon niya ngayon...natapos na at nahulaan niya yung kay cheche..biglang hirit siya na "Sino kaya yung kay Lori?"...aba!akalain mong nacurious si loko...sabi ko..naku huwag na,hindi mo dapat malaman...si cheche naman nagbigay din ng clue..halos magkalapit din yung mga clue dun sa inspirasyon niya eh..nasa room,nakapula kahapon(feb 14 yung kahapon at may event sa org),kung sa nakatshirt hindi namin sinabi kasi huli na kung magkagayon dahil nakapolo siya..tapos may 'I' sa first and last name...e di hula naman itong si "Araw"...hanggang sa nagets nung katabi niya na siya yung tinutukoy..at mukhang gets niya naman na talaga (ni Araw.....
Dahil vacant iyong susunod na klase,kumalat na sa buong tropa at tinapik nila ako ssa likod...aw alam na nga nila,sabi ko sa loob loob ko...si Araw naman (hrrrr..naiinis na akong pangalanan siyang Araw...Aldrin na nga lang para matapos na) dumeretso sa e forum para maglaro ng DOTA...nung prob stat na nila nung 430..aba pagdating ng room (kuwento lang sa akin ito nina cheche at eyok) tinapik naman siya sa likod ng halos lahat ng lalaki sa tropa...tapos sabi...o bakit?...at yun ang kuwento kung paano niya nalaman


Marami na ang nangyari simula nun...di naman siya umiwas,di rin ako umiwas...ang naiba lang siguro ay tinutukso na nila ako ngayon sa kanya...haaay...

Para sa iba pang kuwento,check niyo na lang ito my other blog

Pramis next time,uhmmm synchronized na yang dalawang blog na yan para masaya..hehehe